reisverslag

hallo lieve schatjes, afgelopen week zijn er weer mooie dingen gebeurt die me bij blijven. naast het werk wat ik doe zijn er veel leuke dingen gebeurt. het was namelijk ook een beetje voetbal week. zaterdag ben ik voetbal gaan kijken met eddie naar de oeganda cranes. nou ze hadden al 10 jaar niet thuis verloren ik kijk een keer en ze verliezen. aangezien ze gisteren ook verloren hebben zal ik maar zeggen dat ik het ongeluk wat nederland vaak heeft mee genomen heb naar oeganda. het was zeker wel allebij de dagen een gezellige bedoeling. na het voetbal lekker koken en genieten van een gezellige avond met mijn brothers from a other mother. nou ik was gisteren aan het koken he zat er een kakkerlak in de gootsteen. ik schreeuwde het uit de moeder des huize kwam al verschrikt kijken omdat ze dacht dat ik me verbrand had. nee gewoon een kakkerlak iedereen lachte me uit omdat ik zo hard schreeuwde voor zo'n klein beestje. verder ben ik zondag met eddie naar de kerk geweest nou dat was me een hele belevenis. ik moest eerst door een controle net als op schiphol. toen konden we de kerk binnen en ik wist niet wat ik zag. het leek wel so you think u can dance of gelovige muziek. ik dacht dit hou ik wel 2 uur vol. helaas duurde dit niet de volle 2 uur. na de dans en muziek brachten mensen geld naar voren voor de kerk ect. dit deden ze wel 3 keer waar ik bij me zelf dacht nou dat kan ook wel in een keer gedaan worden. maar nee zelfs dit gaat op zijn afrikaanse relaxte wijze. nou en toen kwamen de preken hoor. ben ik ooit welleens in nederland naar de kerk geweest maar preken zoals hier doen ze niet. de pastoor en de lugandeese vertaler schreeuwen en gillen bijbel teksten op. mensen gingen staan met hun handen omhoog naar de hemel en begonnen te schreeuwen soms in het luganda en soms in het engels. het enigste wat ik kon verstaan tussen al dat geschreeuw was halleluja and thank you god. sommige mensen leken wel zo per direct naar het gekke huis te kunnen voor mijn gevoel. het was een bijzondere bevenis ik zal nog welleens vaker mee gaan naar de kerk maar echt niet elke week. dan ben ik allang doof voor dat ik in nederland ben. verder dan een keer mee naar de kerk gaan zal het ze niet lukken om mij te bekeren. proberen ze dat niet zeggen ze maar ze willen me graag laten zien en voelen dat god bestaat en en miracles zijn. ik ben nog een beetje scepties maar ze nemen mij een keer mee naar een plek waar ik een wonder kan zien. nou ik bereid me er vast op voor. verder is het een rustige week geweest en heb ik me dinnie mieke gesproken omdat ze jarig was. ik denk dat ik al weer een aardig tijdje weg ben want haar zoontje herkende me stem al niet meer. bij dit stukje laat ik het voor deze keer. jullie horen snel weer van me xoxo Sanne